inchoatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inchoō.
Participle
inchoātus (feminine inchoāta, neuter inchoātum); first/second-declension participle
- alternative form of incohātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inchoātus | inchoāta | inchoātum | inchoātī | inchoātae | inchoāta | |
| genitive | inchoātī | inchoātae | inchoātī | inchoātōrum | inchoātārum | inchoātōrum | |
| dative | inchoātō | inchoātae | inchoātō | inchoātīs | |||
| accusative | inchoātum | inchoātam | inchoātum | inchoātōs | inchoātās | inchoāta | |
| ablative | inchoātō | inchoātā | inchoātō | inchoātīs | |||
| vocative | inchoāte | inchoāta | inchoātum | inchoātī | inchoātae | inchoāta | |