incogitantia
Latin
Noun
incōgitantia f (genitive incōgitantiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | incōgitantia | incōgitantiae |
| genitive | incōgitantiae | incōgitantiārum |
| dative | incōgitantiae | incōgitantiīs |
| accusative | incōgitantiam | incōgitantiās |
| ablative | incōgitantiā | incōgitantiīs |
| vocative | incōgitantia | incōgitantiae |
References
- “incogitantia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incogitantia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- incogitantia in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016