irrupturus

Latin

Etymology

Future active participle of irrumpō.

Participle

irruptūrus (feminine irruptūra, neuter irruptūrum); first/second-declension participle

  1. about to intrude
  2. about to rush upon
  3. about to burst upon
  4. about to invade
  5. about to force into
  6. about to penetrate

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative irruptūrus irruptūra irruptūrum irruptūrī irruptūrae irruptūra
genitive irruptūrī irruptūrae irruptūrī irruptūrōrum irruptūrārum irruptūrōrum
dative irruptūrō irruptūrae irruptūrō irruptūrīs
accusative irruptūrum irruptūram irruptūrum irruptūrōs irruptūrās irruptūra
ablative irruptūrō irruptūrā irruptūrō irruptūrīs
vocative irruptūre irruptūra irruptūrum irruptūrī irruptūrae irruptūra