landmearc
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *landamarku. Equivalent to land + mearc.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlɑndˌmæ͜ɑrk/, [ˈlɑndˌmæ͜ɑrˠk]
Noun
landmearc f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | landmearc | landmearca, landmearce |
| accusative | landmearce | landmearca, landmearce |
| genitive | landmearce | landmearca |
| dative | landmearce | landmearcum |