lectuaria
Latin
Etymology 1
From lectus (“bed”) + -āria (“forming related nouns”), equivalent to a nominalization of lectuārius. Attested in Caesarius of Arles.[1]
Alternative forms
- lectāria, lectuālia
- lectuārium, lectārium n
Noun
lectuāria f (genitive lectuāriae); first declension (Late Latin)
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | lectuāria | lectuāriae |
| genitive | lectuāriae | lectuāriārum |
| dative | lectuāriae | lectuāriīs |
| accusative | lectuāriam | lectuāriās |
| ablative | lectuāriā | lectuāriīs |
| vocative | lectuāria | lectuāriae |
Descendants
- North Italian:
- Lombard: /liˈt͡ʃera/, /leˈtera/
- Romansch: /liˈt͡sera/, /liˈtera/
- Gallo-Romance:
- Ibero-Romance:
- Old Galician-Portuguese: liteira ("bedding"; Cantigas de Santa Maria; possibly inherited?)
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “lĕctus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 5: J L, page 239
- ^ Niermeyer, Jan Frederik (1976) “lectaria”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 590
Etymology 2
Adjective
lectuāria
- inflection of lectuārius:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Adjective
lectuāriā
- ablative feminine singular of lectuārius