lignarius
Latin
Etymology
From lignum (“firewood”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [lɪŋˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [liɲˈɲaː.ri.us]
Adjective
lignārius (feminine lignāria, neuter lignārium); first/second-declension adjective
- Of or belonging to wood.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lignārius | lignāria | lignārium | lignāriī | lignāriae | lignāria | |
| genitive | lignāriī | lignāriae | lignāriī | lignāriōrum | lignāriārum | lignāriōrum | |
| dative | lignāriō | lignāriae | lignāriō | lignāriīs | |||
| accusative | lignārium | lignāriam | lignārium | lignāriōs | lignāriās | lignāria | |
| ablative | lignāriō | lignāriā | lignāriō | lignāriīs | |||
| vocative | lignārie | lignāria | lignārium | lignāriī | lignāriae | lignāria | |
Noun
lignārius m (genitive lignāriī or lignārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | lignārius | lignāriī |
| genitive | lignāriī lignārī1 |
lignāriōrum |
| dative | lignāriō | lignāriīs |
| accusative | lignārium | lignāriōs |
| ablative | lignāriō | lignāriīs |
| vocative | lignārie | lignāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Descendants
References
- “lignarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “lignarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "lignarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- lignarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.