mænsumian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmæːn.su.mi.ɑn/, [ˈmæːn.zu.mi.ɑn]
Verb
mǣnsumian
- to marry
- Synonym: ǣwnian
- to have as a companion
- to communicate with another
Conjugation
Conjugation of mǣnsumian (weak, class 2)
| infinitive | mǣnsumian | mǣnsumienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | mǣnsumiġe | mǣnsumode |
| second person singular | mǣnsumast | mǣnsumodest |
| third person singular | mǣnsumaþ | mǣnsumode |
| plural | mǣnsumiaþ | mǣnsumodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | mǣnsumiġe | mǣnsumode |
| plural | mǣnsumiġen | mǣnsumoden |
| imperative | ||
| singular | mǣnsuma | |
| plural | mǣnsumiaþ | |
| participle | present | past |
| mǣnsumiende | (ġe)mǣnsumod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “mǽnsumian”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.