mimicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek μῑμικός (mīmikós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈmiː.mɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈmiː.mi.kus]
Adjective
mīmicus (feminine mīmica, neuter mīmicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mīmicus | mīmica | mīmicum | mīmicī | mīmicae | mīmica | |
| genitive | mīmicī | mīmicae | mīmicī | mīmicōrum | mīmicārum | mīmicōrum | |
| dative | mīmicō | mīmicae | mīmicō | mīmicīs | |||
| accusative | mīmicum | mīmicam | mīmicum | mīmicōs | mīmicās | mīmica | |
| ablative | mīmicō | mīmicā | mīmicō | mīmicīs | |||
| vocative | mīmice | mīmica | mīmicum | mīmicī | mīmicae | mīmica | |
Descendants
Descendants
References
- “mimicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mimicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mimicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.