ofgesinn

Luxembourgish

Verb

ofgesinn (third-person singular present gesäit of, preterite gesouch of, past participle ofgesinn, past subjunctive geséich of, auxiliary verb hunn)

  1. to pick up from somebody; to read someone's expression

Conjugation

Conjugation of
infinitive
participle
auxiliary hunn
singular plural
1st person
ech 		2nd person
du 		3rd person
hien/si/hatt 		1st person
mir 		2nd person
dir 		3rd person
si
indicative present simple gesinn of gesäis of gesäit of gesinn of gesitt of gesinn of
preterite gesouch of gesouchs of gesouch of gesouchen of gesoucht of gesouchen of
present perfect hunn ofgesinn hues ofgesinn huet ofgesinn hunn ofgesinn hutt ofgesinn hunn ofgesinn
past perfect hat ofgesinn has ofgesinn hat ofgesinn haten ofgesinn hat ofgesinn haten ofgesinn
future simple wäert ofgesinn wäerts ofgesinn wäert ofgesinn wäerten ofgesinn wäert ofgesinn wäerten ofgesinn
future perfect wäert ofgesinn hunn wäerts ofgesinn hunn wäert ofgesinn hunn wäerten ofgesinn hunn wäert ofgesinn hunn wäerten ofgesinn hunn
conditional simple geséich of geséichs of geséich of geséichen of geséicht of geséichen of
present géif ofgesinn géifs ofgesinn géif ofgesinn géifen ofgesinn géif ofgesinn géifen ofgesinn
perfect hätt ofgesinn häss ofgesinn hätt ofgesinn hätten ofgesinn hätt ofgesinn hätten ofgesinn
imperative affirmative – geséi of — — gesitt of —
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.