onaantoonbaar

Dutch

Etymology

From on- (“un-”) +‎ aantoonbaar (“demonstrable, provable”).

Adjective

onaantoonbaar (comparative onaantoonbaarder, superlative onaantoonbaarst)

  1. undemonstrable, unprovable
    Synonym: onbewijsbaar
    Antonyms: bewijsbaar, aantoonbaar

Declension

Declension of onaantoonbaar
uninflected onaantoonbaar
inflected onaantoonbaare
comparative onaantoonbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial onaantoonbaar onaantoonbaarder het onaantoonbaarst
het onaantoonbaarste
indefinite m./f. sing. onaantoonbaare onaantoonbaardere onaantoonbaarste
n. sing. onaantoonbaar onaantoonbaarder onaantoonbaarste
plural onaantoonbaare onaantoonbaardere onaantoonbaarste
definite onaantoonbaare onaantoonbaardere onaantoonbaarste
partitive onaantoonbaars onaantoonbaarders —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.