onpersoonlijk

Dutch

Etymology

From on- +‎ persoonlijk.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

onpersoonlijk (comparative onpersoonlijker, superlative onpersoonlijkst)

  1. impersonal

Declension

Declension of onpersoonlijk
uninflected onpersoonlijk
inflected onpersoonlijke
comparative onpersoonlijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial onpersoonlijk onpersoonlijker het onpersoonlijkst
het onpersoonlijkste
indefinite m./f. sing. onpersoonlijke onpersoonlijkere onpersoonlijkste
n. sing. onpersoonlijk onpersoonlijker onpersoonlijkste
plural onpersoonlijke onpersoonlijkere onpersoonlijkste
definite onpersoonlijke onpersoonlijkere onpersoonlijkste
partitive onpersoonlijks onpersoonlijkers —
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.