praecauturus

Latin

Etymology

Future active participle of praecaveō.

Participle

praecautūrus (feminine praecautūra, neuter praecautūrum); first/second-declension participle

  1. about to guard against

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praecautūrus praecautūra praecautūrum praecautūrī praecautūrae praecautūra
genitive praecautūrī praecautūrae praecautūrī praecautūrōrum praecautūrārum praecautūrōrum
dative praecautūrō praecautūrae praecautūrō praecautūrīs
accusative praecautūrum praecautūram praecautūrum praecautūrōs praecautūrās praecautūra
ablative praecautūrō praecautūrā praecautūrō praecautūrīs
vocative praecautūre praecautūra praecautūrum praecautūrī praecautūrae praecautūra