praemedicatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.mɛ.dɪˈkaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.me.d̪iˈkaː.t̪us]
Adjective
praemedicātus (feminine praemedicāta, neuter praemedicātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praemedicātus | praemedicāta | praemedicātum | praemedicātī | praemedicātae | praemedicāta | |
| genitive | praemedicātī | praemedicātae | praemedicātī | praemedicātōrum | praemedicātārum | praemedicātōrum | |
| dative | praemedicātō | praemedicātae | praemedicātō | praemedicātīs | |||
| accusative | praemedicātum | praemedicātam | praemedicātum | praemedicātōs | praemedicātās | praemedicāta | |
| ablative | praemedicātō | praemedicātā | praemedicātō | praemedicātīs | |||
| vocative | praemedicāte | praemedicāta | praemedicātum | praemedicātī | praemedicātae | praemedicāta | |
References
- “praemedicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praemedicatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praemedicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.