praeputiatus
Latin
Etymology
From praepūtium (“foreskin”) + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.puː.tiˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.put̪.t̪͡s̪iˈaː.t̪us]
Adjective
praepūtiātus (feminine praepūtiāta, neuter praepūtiātum); first/second-declension adjective
- having the foreskin, uncircumcised
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praepūtiātus | praepūtiāta | praepūtiātum | praepūtiātī | praepūtiātae | praepūtiāta | |
| genitive | praepūtiātī | praepūtiātae | praepūtiātī | praepūtiātōrum | praepūtiātārum | praepūtiātōrum | |
| dative | praepūtiātō | praepūtiātae | praepūtiātō | praepūtiātīs | |||
| accusative | praepūtiātum | praepūtiātam | praepūtiātum | praepūtiātōs | praepūtiātās | praepūtiāta | |
| ablative | praepūtiātō | praepūtiātā | praepūtiātō | praepūtiātīs | |||
| vocative | praepūtiāte | praepūtiāta | praepūtiātum | praepūtiātī | praepūtiātae | praepūtiāta | |
References
- “praeputiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeputiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.