promoturus
Latin
Etymology
Future active participle of prōmoveō.
Participle
prōmōtūrus (feminine prōmōtūra, neuter prōmōtūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | prōmōtūrus | prōmōtūra | prōmōtūrum | prōmōtūrī | prōmōtūrae | prōmōtūra | |
| genitive | prōmōtūrī | prōmōtūrae | prōmōtūrī | prōmōtūrōrum | prōmōtūrārum | prōmōtūrōrum | |
| dative | prōmōtūrō | prōmōtūrae | prōmōtūrō | prōmōtūrīs | |||
| accusative | prōmōtūrum | prōmōtūram | prōmōtūrum | prōmōtūrōs | prōmōtūrās | prōmōtūra | |
| ablative | prōmōtūrō | prōmōtūrā | prōmōtūrō | prōmōtūrīs | |||
| vocative | prōmōtūre | prōmōtūra | prōmōtūrum | prōmōtūrī | prōmōtūrae | prōmōtūra | |