rymning
Swedish
Etymology
rymma (“to escape”, verb) + -ning
Pronunciation
Noun
rymning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | rymning | rymnings |
| definite | rymningen | rymningens | |
| plural | indefinite | rymningar | rymningars |
| definite | rymningarna | rymningarnas |