semiacerbus
Latin
Etymology
From sēmi- + acerbus (“harsh, bitter, sour”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [seː.mi.aˈkɛr.bʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [se.mi.aˈt͡ʃɛr.bus]
Adjective
sēmiacerbus (feminine sēmiacerba, neuter sēmiacerbum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēmiacerbus | sēmiacerba | sēmiacerbum | sēmiacerbī | sēmiacerbae | sēmiacerba | |
| genitive | sēmiacerbī | sēmiacerbae | sēmiacerbī | sēmiacerbōrum | sēmiacerbārum | sēmiacerbōrum | |
| dative | sēmiacerbō | sēmiacerbae | sēmiacerbō | sēmiacerbīs | |||
| accusative | sēmiacerbum | sēmiacerbam | sēmiacerbum | sēmiacerbōs | sēmiacerbās | sēmiacerba | |
| ablative | sēmiacerbō | sēmiacerbā | sēmiacerbō | sēmiacerbīs | |||
| vocative | sēmiacerbe | sēmiacerba | sēmiacerbum | sēmiacerbī | sēmiacerbae | sēmiacerba | |
Descendants
- Italian: semiacerbo
References
- “semiacerbus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- semiacerbus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.