semirutus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [seːˈmɪ.rʊ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [seˈmiː.ru.t̪us]
Adjective
sēmirutus (feminine sēmiruta, neuter sēmirutum); first/second-declension adjective
- half-demolished
- 59 BC–AD 17, Titus Livius, Ab urba condita 5.49.4:
- īnstruit deinde aciem, ut locī nātūra patiēbātur, in sēmirutae solō urbis et nātūrā inaequālī, et omnia, quae arte bellī secundā suīs ēligī praeparārīve poterant, prōvīdit.
- (please add an English translation of this quotation)
- īnstruit deinde aciem, ut locī nātūra patiēbātur, in sēmirutae solō urbis et nātūrā inaequālī, et omnia, quae arte bellī secundā suīs ēligī praeparārīve poterant, prōvīdit.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sēmirutus | sēmiruta | sēmirutum | sēmirutī | sēmirutae | sēmiruta | |
| genitive | sēmirutī | sēmirutae | sēmirutī | sēmirutōrum | sēmirutārum | sēmirutōrum | |
| dative | sēmirutō | sēmirutae | sēmirutō | sēmirutīs | |||
| accusative | sēmirutum | sēmirutam | sēmirutum | sēmirutōs | sēmirutās | sēmiruta | |
| ablative | sēmirutō | sēmirutā | sēmirutō | sēmirutīs | |||
| vocative | sēmirute | sēmiruta | sēmirutum | sēmirutī | sēmirutae | sēmiruta | |
References
- “semirutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “semirutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- semirutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.