singultans
Latin
Etymology
Present participle of singultō
Participle
singultāns (genitive singultantis); third-declension one-termination participle
- sobbing
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | singultāns | singultantēs | singultantia | ||
| genitive | singultantis | singultantium | |||
| dative | singultantī | singultantibus | |||
| accusative | singultantem | singultāns | singultantēs singultantīs |
singultantia | |
| ablative | singultante singultantī1 |
singultantibus | |||
| vocative | singultāns | singultantēs | singultantia | ||
1When used purely as an adjective.