slecke

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *slekki, from Proto-Germanic *slikkō, perhaps related to the root of slijk (mud), if referring to its slipperiness.[1]

Noun

slecke f

  1. snail

Inflection

Weak feminine noun
singular plural
nominative slecke slecken
accusative slecke slecken
genitive slecke, slecken slecken
dative slecke, slecken slecken

Alternative forms

  • slacke

Descendants

  • Dutch: slak
  • Limburgish: slak
  • West Flemish: slekke

References

  1. ^ van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “slak1”, in Etymologiebank, Meertens Institute

Further reading

  • slecke”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “slacke”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page slacke