speciositas
Latin
Noun
speciōsitās f (genitive speciōsitātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | speciōsitās | speciōsitātēs |
| genitive | speciōsitātis | speciōsitātum |
| dative | speciōsitātī | speciōsitātibus |
| accusative | speciōsitātem | speciōsitātēs |
| ablative | speciōsitāte | speciōsitātibus |
| vocative | speciōsitās | speciōsitātēs |
References
- “speciositas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "speciositas", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- speciositas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.