stigha
Old Swedish
Etymology
From Old Norse stíga, from Proto-Germanic *stīganą.
Verb
stīgha
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | stīgha | — | ||||
| participle | stīghandi, stīghande | stighin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | stīgher | stīghi, stīghe | — | stēgh, stēk | stighi, stighe | |
| þū | stīgher | stīghi, stīghe | stīgh | stēkt | stighi, stighe | |
| han | stīgher | stīghi, stīghe | — | stēgh, stēk | stighi, stighe | |
| vīr | stīghum, stīghom | stīghum, stīghom | stīghum, stīghom | stighum, stighom | stighum, stighom | |
| īr | stīghin | stīghin | stīghin | stighin | stighin | |
| þēr | stīgha | stīghin | — | stighu, stigho | stighin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: stiga