strobilo

Borrowed from Italian stròbilo, borrowed from Latin strobīlus, borrowed from Ancient Greek στρόβῑλος (stróbīlos).

• IPA^(key): /stroˈbilo/
• Rhymes: -ilo
• Hyphenation: stro‧bi‧lo

strobilo (accusative singular strobilon, plural strobiloj, accusative plural strobilojn)

2. (botany) pinecone; cone, strobilus (seed-bearing cone of a pine tree)

   Synonyms: konuso, pinkonuso

   Hypernym: infloresko

   strobilo de abio/pino/alno ― pinecone of a fir/pine/alder

   • 1933, Henryk Sienkiewicz, “Ĉapitro XLIV. [44.] [Chapter XLIV. [44.]]”, in Zamenhofo, Lidia, transl., Quō vādis? [Where are you going?]‎^[1], Varsovio, Polonia, published 1957:

     […] ses etaĝojn, plenaj de budoj, butikoj, […] magazenoj de ligno, olivoleo, greno, nuksoj, piniaj strobiloj, per kies grajnoj nutris sin la malriĉa loĝantaro, […].

     [original: […] sześć pięter, pełne bud, kramów, […] składów drzewa, oliwy, zboża, orzechów, szyszek pinij, których ziarnem żywiła się uboga ludność, […].]

     […] six stories, full of booths, stalls, […] storehouses for wood, oil, grain, nuts, pine cones, the grain of which was eaten by the poor, […].

• “strobilo”, in Reta Vortaro [Online Dictionary] (in Esperanto), 1997

Inherited from Latin strobīlus, derived from Ancient Greek στρόβῑλος (stróbīlos).

• IPA^(key): /ˈstrɔ.bi.lo/
• Rhymes: -ɔbilo
• Hyphenation: strò‧bi‧lo

strobilo m (plural strobili)

1. (botany) cone of a conifer
2. (zoology)
   1. the segmented part of a cestodal flatworm's body
   2. scyphistoma

• strobilo in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
• strobilo in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
• strobilo in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

• (Classical Latin) IPA^(key): [ˈstrɔ.bɪ.ɫoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [ˈst̪rɔː.bi.lo]
• Hyphenation: stro‧bi‧lō

strobilō

1. dative/ablative singular of strobilus