sundig
Old Dutch
Etymology
Adjective
sundig
Inflection
Declension of sundig (a-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | sundig | sundig | sundig | sundiga, sundige | ||
| accusative | sundigan, sundigen | sundiga | sundig | sundiga, sundige | ||
| genitive | sundiges | sundigero | sundiges | sundigero | ||
| dative | sundigin, sundigemo | sundigero | sundigin, sundigemo | sundigon | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | sundigo | sundiga | sundiga | sundigon | ||
| accusative | sundigon | sundigon | sundiga | sundigon | ||
| genitive | sundigin | sundigon | sundigin | sundigono | ||
| dative | sundigin | sundigon | sundigin | sundigon | ||
Descendants
- Middle Dutch: sondich
- Dutch: zondig
References
- “sundig”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012