suppeditans
Latin
Etymology
Present participle of suppeditō.
Participle
suppeditāns (genitive suppeditantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | suppeditāns | suppeditantēs | suppeditantia | ||
| genitive | suppeditantis | suppeditantium | |||
| dative | suppeditantī | suppeditantibus | |||
| accusative | suppeditantem | suppeditāns | suppeditantēs suppeditantīs |
suppeditantia | |
| ablative | suppeditante suppeditantī1 |
suppeditantibus | |||
| vocative | suppeditāns | suppeditantēs | suppeditantia | ||
1When used purely as an adjective.