suscitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of suscitō (“encourage, stir up, awaken”).
Participle
suscitātus (feminine suscitāta, neuter suscitātum); first/second-declension participle
- encouraged, having been encouraged, stirred up, having been stirred up, awoken, having been awoken
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suscitātus | suscitāta | suscitātum | suscitātī | suscitātae | suscitāta | |
| genitive | suscitātī | suscitātae | suscitātī | suscitātōrum | suscitātārum | suscitātōrum | |
| dative | suscitātō | suscitātae | suscitātō | suscitātīs | |||
| accusative | suscitātum | suscitātam | suscitātum | suscitātōs | suscitātās | suscitāta | |
| ablative | suscitātō | suscitātā | suscitātō | suscitātīs | |||
| vocative | suscitāte | suscitāta | suscitātum | suscitātī | suscitātae | suscitāta | |