tămăduire
Romanian
Etymology
Noun
tămăduire f (plural tămăduiri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | tămăduire | tămăduirea | tămăduiri | tămăduirile | |
| genitive-dative | tămăduiri | tămăduirii | tămăduiri | tămăduirilor | |
| vocative | tămăduire, tămăduireo | tămăduirilor | |||