terugsturen

Dutch

Etymology

From terug +‎ sturen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

terugsturen

  1. to send back, return

Conjugation

Conjugation of terugsturen (weak, separable)
infinitive terugsturen
past singular stuurde terug
past participle teruggestuurd
infinitive terugsturen
gerund terugsturen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stuur terug stuurde terug terugstuur terugstuurde
2nd person sing. (jij) stuurt terug, stuur terug2 stuurde terug terugstuurt terugstuurde
2nd person sing. (u) stuurt terug stuurde terug terugstuurt terugstuurde
2nd person sing. (gij) stuurt terug stuurde terug terugstuurt terugstuurde
3rd person singular stuurt terug stuurde terug terugstuurt terugstuurde
plural sturen terug stuurden terug terugsturen terugstuurden
subjunctive sing.1 sture terug stuurde terug terugsture terugstuurde
subjunctive plur.1 sturen terug stuurden terug terugsturen terugstuurden
imperative sing. stuur terug
imperative plur.1 stuurt terug
participles terugsturend teruggestuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.