triumphatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of triumphō.
Participle
triumphātus (feminine triumphāta, neuter triumphātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | triumphātus | triumphāta | triumphātum | triumphātī | triumphātae | triumphāta | |
| genitive | triumphātī | triumphātae | triumphātī | triumphātōrum | triumphātārum | triumphātōrum | |
| dative | triumphātō | triumphātae | triumphātō | triumphātīs | |||
| accusative | triumphātum | triumphātam | triumphātum | triumphātōs | triumphātās | triumphāta | |
| ablative | triumphātō | triumphātā | triumphātō | triumphātīs | |||
| vocative | triumphāte | triumphāta | triumphātum | triumphātī | triumphātae | triumphāta | |