triumphatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of triumphō.

Participle

triumphātus (feminine triumphāta, neuter triumphātum); first/second-declension participle

  1. triumphed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative triumphātus triumphāta triumphātum triumphātī triumphātae triumphāta
genitive triumphātī triumphātae triumphātī triumphātōrum triumphātārum triumphātōrum
dative triumphātō triumphātae triumphātō triumphātīs
accusative triumphātum triumphātam triumphātum triumphātōs triumphātās triumphāta
ablative triumphātō triumphātā triumphātō triumphātīs
vocative triumphāte triumphāta triumphātum triumphātī triumphātae triumphāta