vagiens

Latin

Etymology

Present participle of vāgiō.

Participle

vāgiēns (genitive vāgientis); third-declension one-termination participle

  1. wailing

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative vāgiēns vāgientēs vāgientia
genitive vāgientis vāgientium
dative vāgientī vāgientibus
accusative vāgientem vāgiēns vāgientēs
vāgientīs
vāgientia
ablative vāgiente
vāgientī1
vāgientibus
vocative vāgiēns vāgientēs vāgientia

1When used purely as an adjective.