verkneukelen

Dutch

Etymology

From kneukel (“knuckle”) +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

verkneukelen

  1. (reflexive) to wring one's hands together with pleasure, to secretly enjoy oneself

Conjugation

Conjugation of verkneukelen (weak, prefixed)
infinitive verkneukelen
past singular verkneukelde
past participle verkneukeld
infinitive verkneukelen
gerund verkneukelen n
present tense past tense
1st person singular verkneukel verkneukelde
2nd person sing. (jij) verkneukelt, verkneukel2 verkneukelde
2nd person sing. (u) verkneukelt verkneukelde
2nd person sing. (gij) verkneukelt verkneukelde
3rd person singular verkneukelt verkneukelde
plural verkneukelen verkneukelden
subjunctive sing.1 verkneukele verkneukelde
subjunctive plur.1 verkneukelen verkneukelden
imperative sing. verkneukel
imperative plur.1 verkneukelt
participles verkneukelend verkneukeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.