virulentissimus

Latin

Adjective

vīrulentissimus (superlative, feminine vīrulentissima, neuter vīrulentissimum); first/second declension

  1. superlative degree of vīrulentus
    • 1850, George Finch, 'The Sketch of the Romish Controversy', [1], Volume 1, p. 255:
      Transiit igitur annus ille Romanae ecclesiae et Papae curiae, si devotionem populi reputet, virulentissimus.
      Thus came to pass the most virulent year for the Papal court and the Roman church, if one considers the devotion of the people.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative vīrulentissimus vīrulentissima vīrulentissimum vīrulentissimī vīrulentissimae vīrulentissima
genitive vīrulentissimī vīrulentissimae vīrulentissimī vīrulentissimōrum vīrulentissimārum vīrulentissimōrum
dative vīrulentissimō vīrulentissimae vīrulentissimō vīrulentissimīs
accusative vīrulentissimum vīrulentissimam vīrulentissimum vīrulentissimōs vīrulentissimās vīrulentissima
ablative vīrulentissimō vīrulentissimā vīrulentissimō vīrulentissimīs
vocative vīrulentissime vīrulentissima vīrulentissimum vīrulentissimī vīrulentissimae vīrulentissima