voratrix
Latin
Etymology
From vorō, vorātum (“to devour”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɔˈraː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [voˈraː.t̪riks]
Noun
vorātrīx f (genitive vorātrīcis, masculine vorātor); third declension
- (Late Latin) devourer (female)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vorātrīx | vorātrīcēs |
| genitive | vorātrīcis | vorātrīcum |
| dative | vorātrīcī | vorātrīcibus |
| accusative | vorātrīcem | vorātrīcēs |
| ablative | vorātrīce | vorātrīcibus |
| vocative | vorātrīx | vorātrīcēs |
Descendants
- Italian: voratrice