wanschapen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch wanschapen. By surface analysis, wan- (“ill, bad”) + (ge)schapen (“created”).
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
wanschapen (comparative wanschapener, superlative wanschapenst)
- (archaic) monstrous, highly flawed, malformed
- Synonyms: mismaakt, gedrochtelijk, misvormd, monsterachtig, monsterlijk
- Antonym: rechtschapen
Declension
| Declension of wanschapen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | wanschapen | |||
| inflected | wanschapen | |||
| comparative | wanschapener | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | wanschapen | wanschapener | het wanschapenst het wanschapenste | |
| indefinite | m./f. sing. | wanschapen | wanschapener | wanschapenste |
| n. sing. | wanschapen | wanschapener | wanschapenste | |
| plural | wanschapen | wanschapener | wanschapenste | |
| definite | wanschapen | wanschapener | wanschapenste | |
| partitive | wanschapens | wanschapeners | — | |