wywiedzieć

Polish

From wy- +‎ wiedzieć. First attested in 1656–1688.

wywiedzieć pf (imperfective wywiadywać)

(reflexive with się, obsolete) to find out exactly, to suss out
(reflexive with się, colloquial) to ask around, to grill, to suss out (especially in secret)

Conjugation of *wywiedzieć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wywiedzieć
future tense	1^st	wywiem			wywiemy
	2^nd	wywiesz			wywiecie
	3^rd	wywie			wywiedzą
	impersonal	wywie się
past tense	1^st	wywiedziałem, -(e)m wywiedział	wywiedziałam, -(e)m wywiedziała	wywiedziałom, -(e)m wywiedziało	wywiedzieliśmy, -(e)śmy wywiedzieli	wywiedziałyśmy, -(e)śmy wywiedziały
	2^nd	wywiedziałeś, -(e)ś wywiedział	wywiedziałaś, -(e)ś wywiedziała	wywiedziałoś, -(e)ś wywiedziało	wywiedzieliście, -(e)ście wywiedzieli	wywiedziałyście, -(e)ście wywiedziały
	3^rd	wywiedział	wywiedziała	wywiedziało	wywiedzieli	wywiedziały
	impersonal	wywiedziano
conditional	1^st	wywiedziałbym, bym wywiedział	wywiedziałabym, bym wywiedziała	wywiedziałobym, bym wywiedziało	wywiedzielibyśmy, byśmy wywiedzieli	wywiedziałybyśmy, byśmy wywiedziały
	2^nd	wywiedziałbyś, byś wywiedział	wywiedziałabyś, byś wywiedziała	wywiedziałobyś, byś wywiedziało	wywiedzielibyście, byście wywiedzieli	wywiedziałybyście, byście wywiedziały
	3^rd	wywiedziałby, by wywiedział	wywiedziałaby, by wywiedziała	wywiedziałoby, by wywiedziało	wywiedzieliby, by wywiedzieli	wywiedziałyby, by wywiedziały
	impersonal	wywiedziano by
imperative	1^st	niech wywiem			wywiedzmy
	2^nd	wywiedz			wywiedzcie
	3^rd	niech wywie			niech wywiedzą
anterior adverbial participle		wywiedziawszy
verbal noun		wywiedzenie

noun