ammoniturus
Latin
Etymology
Future active participle of ammoneō.
Participle
ammonitūrus (feminine ammonitūra, neuter ammonitūrum); first/second-declension participle
- alternative form of admoniturus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ammonitūrus | ammonitūra | ammonitūrum | ammonitūrī | ammonitūrae | ammonitūra | |
| genitive | ammonitūrī | ammonitūrae | ammonitūrī | ammonitūrōrum | ammonitūrārum | ammonitūrōrum | |
| dative | ammonitūrō | ammonitūrae | ammonitūrō | ammonitūrīs | |||
| accusative | ammonitūrum | ammonitūram | ammonitūrum | ammonitūrōs | ammonitūrās | ammonitūra | |
| ablative | ammonitūrō | ammonitūrā | ammonitūrō | ammonitūrīs | |||
| vocative | ammonitūre | ammonitūra | ammonitūrum | ammonitūrī | ammonitūrae | ammonitūra | |